Президент Ислом Каримовнинг Ўзбекистон Республикаси Конституцияси қабул қилинганининг 23 йиллигига бағишланган тантанали маросимдаги маърузаси

Конституциямизга кўра мамлакатимизнинг стратегик вазифаси юртимизда инсонпарвар ҳуқуқий демократик давлат қуришдир. Бу вазифани мамлакатда ҳокимиятнинг бўлиниши принципини таъминламасдан туриб бажариб бўлмайди.

Ўтган йилларда мамлакатимизда суд ҳoкимиятининг мустақиллигини мустaҳкaмлaш, судларни фуқaрoларнинг ҳуқуқ вa эркинликлaрини ишoнчли ҳимoя қилишга xизмaт қилaдигaн

Мамлакатимизда фуқароларнинг одам савдоси жинояти ­қурбонига айланиб қолишининг олдини олиш, ундан жабр кўрганларни ҳуқуқий ва ижтимоий ­муҳофаза қилиш бўйича кенг кўламли ишлар амалга оширилмоқда. Масалага кенг жамоатчилик эътиборини жалб қилиш, унинг мудҳиш оқибатларидан ёшларни огоҳ этиш энг долзарб вазифалардан бири бўлиб қолмоқда.

Маънавиятсизлик турли кўринишларда намоён бўлади. Шуҳрат орқасидан қувиш – унинг кўринишларидан бири. Бу йўлни танлаган одам арзимас ишни ҳам худди бир нарсани дўндириб қўйгандек бўрттириб кўрсатишга интилади, халқ назаридан ­қолмаслик, мақсадига эришиш учун ўзини ўтга, чўққа ураверади.

Соҳибқирон Амир Темур: «Давлат агар дину ойин, яъни қонун асосида қурилмас экан, ундай салтанатнинг шукуҳи, қудрати ва тартиби йўқолади...» – дея ­айтганида, шубҳасиз, қонунлари мукаммал юртнинг келажаги порлоқ бўлишини ­назарда тутган. Зеро, ҳар қандай мамлакатнинг тараққиёти ва фаровонлиги ­қонунларнинг ­мукаммаллигига, ­уларнинг қатъий ижросига боғлиқ. Давлат ва жамият ҳаётининг барча жабҳаларида қонун устувор бўлса, мамлакатда тинчлик ва барқарорлик ­мустаҳкамланади, тараққиётга эришилади.

Қарияларга ғамхўрлик қилиш маънавий ҳаётимизнинг ажралмас қисмига, содда қилиб айтганда, халқимизга хос юксак фазилатлардан бирига айланган. Бу қадрият мамлакатимиз Конституциясида ҳам мустаҳкамланган. Аҳамиятлиси, «Кексаларни эъзозлаш йили»да бундай хайрли ишлар кўлами янада кенгайди.

Йўл ҳаракати хавфсизлигини таъминлаш, йўл-транспорт ҳодисаларининг олдини олиш  мамлакатимизда алоҳида эътибор берилаётган масалалардан биридир. Айниқса, сўнгги йилларда соҳани тубдан яхшилаш борасида ­тизимли чора-тадбирлар амалга оширилди. Бундан кўзланган асосий мақсад инсонлар ҳаётини асраш, мол-мулки дахлсизлигини таъминлашдир.

Бундан 24 йил олдин — 1991 йилнинг 18 ноябрида эндигина ўз суверенитетини эълон қилган мамлакатимиз парламентининг навбатдан ташқари саккизинчи ­сессиясида Ўзбекистон Республикасининг давлат байроғи тасдиқланди. Давлат байроғининг миллатни бирлаштирувчи тимсол сифатидаги аҳамиятини чуқур ­англаган зиёлилардан тортиб, оддий ишчи-деҳқонларгача — истиқлол моҳиятини англаб етган ҳар бир юртдошимиз мана шу тарихий воқеани катта ҳаяжон билан қабул қилди. Зеро, бу байроқ озодлик байроғи эди!

Бугунги кунда мамлакатимизда буюк ўзбек шоири ва мутафаккири Алишер Навоийнинг асарларини ўрганишга, улуғ аждодимиз хотирасини юксак даражада эъзозлашга ва маънавий-маърифий меросини теран тарғиб этишга катта эътибор қаратилмоқда. Ҳозирги кунда биз Алишер Навоийни улуғ шоир ва мутафаккир, давлат арбоби, илм-фан ва маданият, она тилимиз ва адабиётимиз ҳомийси, саховатпеша зот, авлиёлар авлиёси сифатида яхши биламиз ҳамда юксак қадрлаймиз. Ҳазрат ҳаёти ва фаолиятининг айни шу жиҳатларини атрофлича чуқур ўрганаётганимиз ҳам бежиз эмас.